Kancelaria uzyskała orzeczenie w trybie prejudycjalnym wydane na podstawie art. 267 TFUE – Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 1 grudnia 2022 r. Odesłanie prejudycjalne stanowiła Dyrektywa 2011/7/UE – Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych – Artykuł 2 pkt 1 – Pojęcie „transakcji handlowych” – Rekompensata za koszty odzyskiwania należności poniesione przez wierzyciela w przypadku opóźnienia w płatnościach dłużnika – Artykuł 6 – Minimalna stała kwota wynosząca 40 EUR – Opóźnienie w szeregu płatności za dostawy towarów lub świadczenia usług w wykonaniu jednej i tej samej umowy – w sprawie C-419/21.
Trybunał stanął na stanowisku, że:
1) Artykuł 2 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że zawarte w nim pojęcie „transakcji handlowych” obejmuje każdą kolejną dostawę towarów lub każde kolejne świadczenie usług w wykonaniu jednej i tej samej umowy.
2) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 2011/7 w związku z art. 4 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji, gdy w jednej i tej samej umowie przewidziano kolejne dostawy towarów lub kolejne świadczenia usług, przy czym zapłata za każdą z tych dostaw lub za każde z tych świadczeń powinna nastąpić w określonym terminie, minimalna stała kwota 40 EUR stanowiąca przysługującą wierzycielowi rekompensatę za koszty odzyskiwania należności jest należna z tytułu każdego opóźnienia w płatności.
Trybunał zwrócił uwagę, że art. 2 pkt 1 dyrektywy 2011/7 definiujący transakcje handlowe jako „transakcje między przedsiębiorstwami lub między przedsiębiorstwami a organami publicznymi, które prowadzą do dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem” nie zawiera żadnego wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich, które miałoby dokonywać wykładni tego pojęcia.
Dokonując autonomicznej i jednolitej interpretacji, uwzględniającej zarówno brzmienie, jak kontekst przepisu, jego cel oraz akt prawa Unii, Trybunał stwierdził, że zawężająca wykładnia „transakcji handlowej” byłaby sprzeczna z definicją zakresu stosowania omawianej dyrektywy. Nadto, Trybunał podkreślił, że kumulacja po stronie dłużnika szeregu opóźnień za kolejne dostawy w wykonaniu jednej umowy nie może skutkować ograniczeniem minimalnej kwoty należnej tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, bowiem prowadziłoby to do pozbawienia skuteczności (effet utile) art. 6 dyrektywy 2011/7.
Z ramienia Kancelarii w postępowaniu uczestniczyła adwokat Anna Moroziewicz.
Klikając „Akceptuję cookies”, zgadzasz się na przechowywanie plików cookie na swoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji w witrynie, analizy korzystania z witryny i pomocy w naszych działaniach marketingowych.
