Klient Kancelarii, posiadający status Małego i Średniego Przedsiębiorcy, skorzystał z pomocy finansowej w ramach Tarczy 1.0. i 2.0., uzyskując subwencje w łącznej wysokości ponad 900.000,- zł. PFR wydał decyzję o zwolnieniu go z obowiązku zwrotu przedmiotowych środków w całości.
Pomimo tego, pod koniec 2023 roku Klientowi zostały doręczone wezwania do zwrotu uzyskanego wsparcia. PFR wskazał, iż Klient nie powinien otrzymać zgodnie z zasadami Programów dofinansowania, albowiem występuje powiązanie z innymi przedsiębiorcami, którzy również otrzymali dofinansowanie. W konsekwencji PFR uznał, iż nie posiadał on statusu Małego i Średniego Przedsiębiorcy, wobec czego bezpodstawnie uzyskał środki pomocowe.
Klient nie zgodził się ze stanowiskiem PFR i odmówił zwrotu subwencji, wobec czego PFR zainicjował przeciwko niemu postępowanie sądowe o zapłatę. W sprawie został wydany nakaz zapłaty. W sprzeciwie oraz dalszych pismach procesowych Kancelaria wskazywała na szereg istotnych okoliczności natury faktycznej i prawnej, przemawiających za bezzasadnością wytoczonego powództwa.
Wyrokiem z dnia 27.05.2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie przychylił się do prezentowanego przez Kancelarię stanowiska i oddalił powództwo w całości. Podając ustne motywy rozstrzygnięcia podkreślił między innymi, iż występowanie powiązań pomiędzy przedsiębiorcami nie uzasadnia traktowania ich jako jednego podmiotu gospodarczego.
To na PFR – jako powodzie – spoczywa obowiązek wykazania, że kilka podmiotów należy traktować jako jedno przedsiębiorstwo.
Powyższy wyrok nie jest prawomocny.
Sprawę w Kancelarii prowadzą radca prawny Przemysław Przerywacz, radca prawny Jacek Krystek i radca prawny Małgorzata Łobocka – Szok.
Klikając „Akceptuję cookies”, zgadzasz się na przechowywanie plików cookie na swoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji w witrynie, analizy korzystania z witryny i pomocy w naszych działaniach marketingowych.