Sąd Najwyższy przyjął do rozpoznania wniesioną w imieniu Klienta – byłego pracownika pozwanej spółki, zatrudnionego na stanowisku Dyrektora Generalnego – przez Kancelarię skargę kasacyjną, której podstawę stanowi występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne.
Strony sporu łączyła umowa o pracę na czas określony. Przewidziały one możliwość jej wcześniejszego rozwiązania z zachowaniem okresu wypowiedzenia, uzależnioną od spełnienia się określonych warunków. Pracodawca skorzystał z tego uprawnienia. Klient odwołał się od złożonego mu wypowiedzenia, domagając się m.in. zapłaty odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz odszkodowania w postaci różnicy pomiędzy wynagrodzeniem, które uzyskałby, gdyby umowa była wykonywana przez strony do upływu okresu, na który została zawarta, a odszkodowaniem, którego mógł dochodzić na podstawie przepisów Kodeksu pracy.
Sąd I instancji podzielił stanowisko Klienta, iż wypowiedzenie mu umowy o pracę w świetle umownych przesłanek wypowiedzenia określonych przez strony było nieuzasadnione, bowiem pracodawca nie wykazał ich ziszczenia, oddalił jednak powództwo w zakresie roszczenia opartego na przepisach Kodeksu cywilnego. W wyniku uwzględnienia apelacji Klienta, Sąd II instancji uchylił wyrok w przedmiotowej części. Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd I instancji oddalił powództwo, wskazując m.in., iż dotychczasowe orzecznictwo nie rozciąga skutków orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wydanego w sprawie o sygn. akt: SK 18/05 na stany faktyczne związane z wypowiedzeniem umowy o pracę, a nie jej rozwiązaniem bez wypowiedzenia. Sąd II instancji uznał, iż apelacja wywiedziona w imieniu Klienta nie zasługuje na uwzględnienie. Odparł on argumentację dotyczącą dopuszczalności dochodzenia przez pracownika roszczeń uzupełniających opartych na regulacjach Kodeksu cywilnego w oparciu o odpowiedzialność kontraktową, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego.
Na gruncie tak ukształtowanego stanu faktycznego, reprezentujący Klienta radca prawny Przemysław Przerywacz wywiódł skargę kasacyjną od wyroku Sądu II instancji, opierając ją na następującym zagadnieniu prawnym, kluczowym z punktu widzenia rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy:
W ocenie skarżącego powyższe zagadnienie nie znalazło rozwiązania w orzecznictwie, natomiast jego rozstrzygnięcie może przyczynić się do rozwoju prawa. Z uwagi na instrumentalne podchodzenie przez sądy do rozpoznawania tożsamych spraw i automatyczne przyjmowanie za wyłącznie właściwą podstawę roszczeń pracownika odpowiedzialność deliktową pracodawcy, powołujących się na linię orzeczniczą Sądu Najwyższego dotyczącą zgoła innego zagadnienia – rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie – pracownicy, w tym Klient, nie mogą skutecznie dochodzić swych praw.
Trudno przewidzieć, jakie będzie rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego we wskazanej sprawie, jednakże jeżeli zdecyduje się on udzielić odpowiedzi na powyższe zagadnienie prawne, praktyczne konsekwencje zapadłego orzeczenia mogą okazać się daleko idące i istotne z punktu widzenia osób zatrudnionych w oparciu o terminowe umowy o pracę, zwłaszcza na kluczowych w funkcjonujących na rynku podmiotach gospodarczych stanowiskach pracy.
Klikając „Akceptuję cookies”, zgadzasz się na przechowywanie plików cookie na swoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji w witrynie, analizy korzystania z witryny i pomocy w naszych działaniach marketingowych.
