Sprawa, w której reprezentowaliśmy naszego Klienta – podmiot prowadzący niepubliczne przedszkole specjalne – otrzymał w 2017 r. ze środków budżetu Miasta dotację na prowadzenie przedszkola. W trakcie przeprowadzonej kontroli ustalono, że dotacja ta w części została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, wobec czego organ w październiku 2019 r. wydał decyzję o zwrocie dotacji.
Z ustaleniami decyzji nie zgodził się podmiot prowadzący przedszkole, co skutkowało złożeniem odwołania. SKO stwierdziło, że odwołanie nie jest dopuszczalne, co dalej wiązało się z koniecznością złożenia skargi do WSA. Wyrokiem z lutego 2021 r. WSA w Poznaniu uchyliło ww. postanowienie, co wiązało się z powrotem sprawy do SKO celem rozpoznania odwołania od decyzji o zwrocie dotacji.
Odwołanie to zostało rozpoznane dopiero w maju 2023 r., zatem po upływie 5 lat od końca roku, w którym wypłacono dotację. SKO utrzymało w mocy decyzję o zwrocie dotacji. SKO uznało, że w sprawie nie doszło do przedawnienia zobowiązania, bo bieg terminu przedawnienia przerwało ww. postępowanie sądowoadministracyjne.
Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, której miały zastosowanie w niniejszej sprawie, zobowiązanie do zwrotu środków otrzymanych w ramach dotacji uległa przedawnieniu w terminie 5 lat. W tym czasie zatem powinno dojść do wydania decyzji ostatecznej o zwrocie dotacji. Taka decyzja ma bowiem charakter deklaratoryjny – zatem nie kreuje obowiązku zwrotu dotacji, a jedynie ten obowiązek potwierdza.
Istotne dla sprawy jest to, że zgodnie z przepisem art. 70 § 6 pkt 2) Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania.
W złożonej skardze na decyzję SKO argumentowaliśmy, że sprawa, w której rozstrzygał WSA w Poznaniu w 2021 r. nie była jednakże sprawą „decyzji dotyczącej tego zobowiązania”, odnosiła się bowiem do kwestii wypadkowej, związanej z prawidłowością złożenia odwołania od decyzji o zwrocie dotacji. Taką argumentację podzielił w całości WSA w Poznaniu, co skutkowało uchyleniem decyzji zarówno I, jak i II instancji.
Wyrok nie jest prawomocny, ale wywołuje już skutki prawne w postaci braku możliwości egzekwowania zapłaty z decyzji o zwrocie dotacji. Formalnie organ I instancji zobowiązany jest do wydania decyzji umarzającej postępowanie.
Sprawę w Kancelarii prowadzi adwokat Aneta Fornalik.
Klikając „Akceptuję cookies”, zgadzasz się na przechowywanie plików cookie na swoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji w witrynie, analizy korzystania z witryny i pomocy w naszych działaniach marketingowych.